در دنیا فلامینگوها به عنوان مشهورترین پرندگان شناخته می شوند که خواستگاه طبیعی آنها به جزایر شنی آفریقا، اروپا ،آسیا و آمریکا برمی گردد. دریاچه های کم عمق، باتلاق های جنگل های حرا مکان مناسبی برای زندگی این پرنده های خاص با پرهای رنگارنگ است.
عکاس احمدرضا مداح در مهارلو
گزارش تصویری حضور فلامینگوها در تالاب مَهارلو ، دریاچه نمک در لینک مقابل https://parsphotography.ir/?p=3700
فلامینگوها از انواع میگوها، پلانکتون، جلبک و موجودات سخت پوست دریاچه ها، تغذیه می کنند و این تنوع غذایی باعث شده است تا پرهای رنگانگی مثل شراره های آتش داشته باشند.
ژنتیک طبیعی فلامینگوها شبیه به مرغابی های شانه به سر (grebes) است و جزو خانواده مرغابی سانان که پرندگان آب دوست هستند، تلقی می شود. جالب است بدانید که فلامینگو ها در زمان استراحت بدن خود را روی یک پا متعادل می کنند. برای خوردن هر غذایی نفس شان را حبس می کنند و ساعت ها منقارشان را به صورت وارونه نگه دارند تا قدرت فیلتر وبلع کردن آن را داشته باشند.
جزایر سر سبز کارائیب و آمریکای جنوبی تا آفریقا، خاورمیانه و اروپا جایی است که، شش گونه متفاوت از این پرنده ها به فراوانی در آنجا یافت می شوند.
اندازه طول بال های این پرنده به ۱٫۵ متر هم می رسد و این مزیتی است که آنها را در پرواز کردن به یک پرنده قدرتمند تبدیل کرده است چون سرعت اوج گیری آنها به هنگام پرواز آنقدر زیاد است که حتی به ۵۶ کیلومتر در ساعت هم می رسد. شاید هیچ تمایلی به شنا کردن در آب نداشته باشند ولی شناگران ماهری هستند.
عکاس احمدرضا مداح در مهارلو
فلامینگوی بزرگ، یکی از گونه های بزرگ فلامینگو است که قدش از سطح زمین تا بالای سرش بیشتر از متر هم می شود چون ارتفاع پاهایش که بین ۷۵ الی ۱۲۵ سانتی متر است، موجب قد بلندی آنهاست این در حالیست که قد کوچک ترین نژاد فلامینگوها در حدود ۹۰ سانتی متر گزارش شده است. وزن فلامینگوهای بزرگ در حدود ۳٫۵ کیلوگرم است.
آنها پرندگانی اجتماعی هستند که به صورت گله های خیلی بزرگ (میلیونی) به سرزمین های متفاوت پرواز می کنند ولی شکار غیر قانونی و دشمنانی که در محیط زیست وجود دارد، آنها را به مرز انقراض نزدیک کرده است مثلا تنها ۳۰٫۰۰۰ عدد از فلامینگوی آند در طبیعت وحشی باقیست.
فلامینگوها در طبیعت وحشی بین ۲۰ الی ۳۰ سال زندگی می کنند ولی اگر در اسارت از آنها نگهداری شود، می توانند تا ۵۰ سال هم عمر کنند. این پرنده مادام العمر با جفتی که انتخاب کرده است زندگی خواهد کرد و پرنده ماده هر سال یک تخم می گذارد تا به جوجه تبدیل شود. جالب است بدانید که اگر آن تخم را از دست بدهد تا سال دیگر که جفتگیری می کند، هیچ تخمی را جایگزین آن نخواهد کرد. پس اگر بگوییم که فلامینگوها جزو پرندگان تک همسری و تک فرزندی هستند، اغراق نکرده ایم.
عکاس احمدرضا مداح در مهارلو
تخمگذاری و ویژگی های پر فلامینگو
اگر تخم گذاشته شده از بین نرود و یا شکسته نشود، والدین در مراقبت و گرم کردن آن باهم همکاری خواهند داشت تا بعد از چند هفته جوجه فلامینگو در لانه گلی متولد شود. جوجه هایی با پرهای خاکستری یا سفید به دنیا می آیند و تا زمانی که آنها وارد سن سه سالگی نشوند، پرهای آتشی که به رنگ های نارنجی، قرمز و صورتی رنگ است، در میان پرهای سفید رنگ شان ظاهر نمی شود.
پرنده مادر به مدت ۵ الی ۱۲ روز جوجه متولد شده را با شیری که در پیش معده اش تشکیل شده است و پروتئین و چربی بالایی هم دارد، تغذیه می کند تا بنیه آن را برای رشد تقویت کند. جوجه دهانش را به منقار مادر می چسباند تا این ماده مقوی را که هیچ شباهتی به شیر پستان ندارد، دریافت کند.
پرهای فلامینگوها انقدر زیبا و شفاف است که چشم هر بیننده ای را مجذوب خود می کند و این به خاطر علاقه آنها به پر آرایی است. تقریبا ۱۵ الی ۳۰ درصد از کل طول روز را برای تمیز کردن پرهایشان اختصاص می دهند. در بدن آنها غدد چرب و روغنی تولید می شود که آن را به وسیله منقارهایشان به روی پرها انتقال می دهند تا با پخش کردن آن در تمام سطح بدنشان، پرهای شفاف و براق تری داشته باشند.
- نویسنده : فاطمه مداح
